یکی از معدود راهایی که برای نمایش شخصیت و هویت هر انسان برای بقیه،اونطوری که دلش میخواد، وجود داره، همین وبلاگ نوشتنه.

با این امتیاز که خیلی مطمئن میدونی که هیچ عامل دیگه ای مثل جایگاه اجتماعی،شغلت،طرز لباس پوشیدنت،مدل موهات ،خانوادت و...،تو برداشت شخصی بقیه از تو تاثیر نداره.

البته یه بدیایی هم داره که که بواسطه ناقص بودن پل ارتباطی افراد با صرف کلمات ایجاد میشه، مثلا ممکن نتونی اون مطلب یا موضوعی رو که میخوای، با ابزار محدودی مثل کلمات، به مخاطب منتقل کنی؛نهان بودن زبان بدن وeye contact و خلاصه از این حرفا...

اما خوبه...حداقل واسه من خوبه...

منی که مدتیه دنباله یه تجربه تازم،منی که با اینهمه دوستهای دور و نزدیک، بازم احساس می کنم که تنهام،نیستم و...

حداقل میتونم امیدوار باشم که اینجا، دفترچه یاداشت خاطره هام باقی میمونه...

پس بسم الله

سلام

من، سید مجتبی شجاع الساداتی،از صمیم قلبم به شمایی که قابل دونستی و به "حسرت دیرینه" سر زدی،

خوشامد می گم،

درود بر شما!