سرزمین خود سازی و خدا جویی

دعوا سر سر بند یا زهرا بود،عشق زهرا بود،مادر همه بچه ها زهرا بود،روضه شبهای قبل عملیات یا روضه بیبی بود یا امام حسین،بخدا بیی اونجا بود...هممون حضورشو درک میکردیم،هر کدوم از بچه ها که خواب بیبی رو می دید فرداش شاد و شنگول می پرید میونه بقیه بچه ها و حلالیت می طلبید،بقیه ام گریه می کردن...قرار بود شهید بشه.

***************************************************************

فقط خاطره
رفته بودم جنوب با راهیان نور،
هرکدوم از شهیدایی که تو جنگ فرمانده بود یا از خود گذشتگی عجیبی کرده بود الان اسمش رویه بزگراهای توی تهرانه،بقیه شهدا هم به نسبت نقشی که تو جبهه داشتن اسمشونو روی خیابون اصلی و خیابونه فرعی و کوچه و بن بست ها گذاشتن.
یه عکسی هم از یه شهید گمنام دیدم که وقتی جسدشو کشف کردن هنوز بدنش سالم بود،با خودم فکر کردم که هنوزم که هنوزه چقدر معیارهامون با معیارهای خدا فاصله داره!نه!
یه چیزه عجیبه دیگم شنیدم، عموم جانبازهایی که واسه توجیه ملت در مورد مناطق مختلف عملیاتی
به اردوها سر میزدن و سخرانی میکردن، از نزدیک بودن فرج آقا زیاد می گفتن و خیلی مطمئن این حدیث رو از امام باقر(ع) ،بگمانم، می خوندن که میگه:
"در آخر الزمان مردمی از شرق زمین قیام وانقلابی می کنند بر علیه باطل، که پس از آن اگر من زنده بودم فرج منتقم آل رسول الله رو درک میکردم!"
بعد اینا میومدن می گفتن که منظور انقلاب ما بوده و اینکه می فرماید" اگر من زنده بودم"اشاره دارد که بعد از وقوع این حادثه به اندازه عمر یک انسان تا فرج فاصله خواهد بود.
یا مثلا تعریف می کردن که خواب شهداء رو زیاد دیدن که می گن ما لباس های رزم خودمونو پوشیدیم و منتظریم تا آقا ظهور کنه و و ظهور خیلی نزدیکه.
بشدت دعا می کردن برای ظهور آقا،کاری که قبلا خیلی کم دیده بودم مخصوصا از سپاهی ها!
عموم جانبازهای بسیجی و سپاهی یه متلکی به ارتش مینداختن مخصوصا وقتی که صحبت از کربلای 4 میشد.
با ما یه جانبازه شیمیایی از طرف وزارت نیرو اومده بود که خیلی خرش می رفت،فارغ التحصیل دانشگاه خودمونم بود،وقتی ازش در مورد فقر وحشتناکی که هنوز تو مناطقی مثل خرمشهر و و حومه اهواز و خرم آباد بود ، پرسیدیم ،گفت:اینا حقشونه که اینطوری باشن و لیاقتشون بیشتر از این نیست،می گفت ما سر برق دادن به این مناطق از طرف وزارت خونه کشته دادیم،خلاصه آخرش از دهنش در رفت که گویا اصلا سیاست نظام بر اینه که اینارو تو فقر نگه داره تا "آدم شن"!!!
تیکه کلام تازشون شده بود:"سید علی ما خیلی تنهاست"
زیارت عاشورا و دعای ندبه و کمیل کنار مزار شهدا و پرچم های قرمز خیلی چسبید،سینه زنی ها و نوحه خوندناشم همینطور،از اونجا تا کربلا کمتر از 2 ساعت راه بود.
درمورد اتخابات و رئیس جمهور دولت خدمتگذار و اومدن و نیومدن خاتمی هیچ حرفی یا پستری نشنیدم و ندیدم و بسیار تعجب و حیرت کردم.
تا حالا فکر می کردم که جبهه و این تبلیغات و بازی کردن با احساسات مردم و جوونها تو این دوره زمونه فقط وجهه سیاسی داره که بعد این سفر کاملا پشیمون شدم از تفکرم!
به این سوالم هیچ کس جوابه درستی نداد، که چرا بعد از سال62-63 ایران جنگ رو ادامه داد و فاو گرفت و رفت تو خاک عراق و جنگ فرسایشی ادامه پیدا کرد؟(البته یه جوابایی دادن که شاید بعدا بگم چرا قابل قبول نبودن)
تا اینکه دکتر علایی و سردار عسگری(بادی گارد مخصوص امام) تو حسینیه دوکوهه به این سوال اینطوری جواب دادن که:
"امام فکر میکردند میتونن رژیم بعثی و صدام رو سرنگون کنن واسه همینم یه تنه جلوی مسئولین وقت کشوری واستادن و گفتن: "جنگ جنگ تا پیروزی "و "راه قدس از کربلا میگذره""
خیلی ناراحت شدم.
از حاجی فرهانی(همون جانبازه که باهامون اومده بود از طرف وزارت خونه)که پرسیدم، گفت امر ولی فقیه رو باید بی چونو چرا اجرا کرد و اصلا تو حقی نداری که این سوال رو بپرسی!
منم گفتم دمت گرم، مثله اینکه با امام معصوم طرفیم و خبر نداشتیم!خیلی شاکی شد.(ولی خیلی آدم با حال و شیطونی بود، نمی تونست درست نفس بکشه، خودشم می گفت من دارم چوب شیطنت ها و اذیتهای که هم رزمامو کردم، می خورم)

بسم الله