جانم به جان اوست...کجا؟

حکایت این روزهای من، حکایت همان "روی ارّه نشستن" است ... نه راه پیش داشته باشی نه راه پس ...
.
.
زندگی کردن من مردن تدریجی خواهد بود،اینرا تقریبا مطمئنم.....

می دانم .. دنيای نادرستی داريم .. بسياری سهمشان را در باور يک اشتباه ساده از دست داده اند ...

گاهی خيال می کنم که حضور ديگران طوری بايد باشد که مزاحم تنهايی ات نشود ...

فقط حال من را هم در نظر بگیر...اینقدر که حق گردنت دارم...

گرچه حق من همانست که همیشه حق با توست!

حق با توست...

.

...........................................

پ.ن1." اي قرارِ دلِ طوفانيِ بي ساحل من
از کنار من افسرده ی تنها تو مرو .. "

ممنون امام رضا ممنونم.....

پ.ن2. مرا به روز قیامت غمی که هست آنست
که روی مردم عالم دوباره باید دید...